Skala Glasgow - Czyli "Halo czy Pan mnie słyszy" ?

Jedną ze skal stosowanych w medycynie jest skala Glasgow używana do oceny poziomu świadomości podopiecznego. Skal ta początkowo wprowadzona została w celu szybkiej oceny pacjentów z urazem głowy. Obecnie powszechnie stosowana w celu śledzenia zmian poziomu świadomości pacjentów. 

Przykład skali Glasgow

Ocenie podlegają 3 czynności takie jak : Otwieranie oczu, kontakt słowny oraz reakcja ruchowa. Pacjent może otrzymać maksymalnie 15 punktów. Im mniejszy wynik końcowy tym stan podopiecznego jest poważniejszy.

Podczas uzupełniania druku należy należy uwzględnić sytuacje w których ocena w skali Glasgow może być utrudniona (np intubacja, porażenie lub niedowład)

Nowe wpisy pojawiają się na blogu w każdą niedzielę o 17 !


Poprzedni Wpis ->LINK


Wzór skali Glasgow możecie pobrać TUTAJ


Jeżeli zaciekawiła Cię tematyka tego bloga zostaw kciuk w górę pod fanpage na Facebooku a nie ominiesz kolejnych wpisów !

Dziesięć w skali…. Barthel

Tym razem nie o skali o której śpiewał Krzysztof Klenczon lecz o tej bliższej nam – Opiekunom Medycznym – skali Barthel. Czym jest, do czego służy i co obejmuje o tym możecie przeczytać poniżej.

Skalę tę opracowały fizjoterapeutka Dorothea Barthel i lekarka Florence Mahoney w  roku 1955. Opublikowano ją w 1965 r. W Polsce wprowadzona została rozporządzeniem ministra zdrowia z 23 grudnia 2010 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej. 

Skala Barthel jest to międzynarodowa skala stosowana w ocenie sprawności chorego - jego zapotrzebowania na opiekę. Druk ten wypełniamy min. my Opiekunowie Medyczni a także np. pielęgniarki środowiskowe po to, by pacjent mógł uzyskać skierowanie do opieki długoterminowej. W skali Barthel oceniamy dziesięć czynności dnia codziennego, takich jak np. spożywanie posiłków, poruszanie się, higienę osobista czy korzystanie z toalety. Podczas wypełniania tej skali oceniamy zdolność chorego do samodzielnego ich wykonania.

Przykładowa skala Barthel

W skali Barthel uzyskać można maksymalnie 100 pkt. Im mniej punktów uzyskujemy w podsumowaniu tym większą pomoc osób trzecich potrzebuje pacjent. Wynik 40 pkt klasyfikuje chorego do opieki długoterminowej gdyż wymaga on stałego nadzoru i pomocy w wykonywaniu czynnościach dnia codziennego.

Skala Barthel jest częstym elementem praktycznych egzaminów zawodowych, dlatego warto jest ją znać :)

Nowe wpisy pojawiają się na blogu w każdą niedzielę o 17 !

Poprzedni wpis -> LINK

Wzór skali Barthel możecie pobrać TUTAJ


Jeżeli zaciekawiła cię tematyka tego bloga to zostaw kciuk w górę pod fanpage na facebooku a nie ominiesz kolejnych wpisów !

Kontroler słodkości - Trzustka

Trzustka (łac. Pancreas)- jeden z ważniejszych organów w naszym ciele. Znajduje się w górnej części jamy brzusznej - w przestrzeni zaotrzewnej. Przeciętna masa trzustki wynosi 70-100 gram, długość 12-20 cm, wysokość 4-5 cm, grubość 2-3 cm. Składa się z dwóch części : wewnątrzwydzielniczej (hormonalnej) i zewnątrzwydzielniczej ( trawiennej).

Budowa

Trzustka składa się z :

-głowy objętej pętla dwunastnicy 

-trzonu

-szyjki

-ogona

Trzustka zbudowana jest z miąższu o charakterze zrazikowym w którym rozsiane są luźno skupienia komórek tzw wyspy Langerhansa które mogą być zbudowane z komórek (α) i (β) oraz komórek innego typu.

Funkcje

a.) Zewnątrzwydzielnicze - produkcja soku trzustkowego (w skład którego wchodzą min; amylaza, elastaza, lipaza, trypsynogen i inne enzymy)

b.) Wewnątrzwydzielnicze - produkcja insuliny, proinsuliny, glukagonu, somatostatyny i innych

Część wydzielniczą trzustki kontrolują neuroprzekaźniki takie jak :

- Adrenalina

- Noradrenalina

- Acetylocholina

Choroby

Najczęstsze schorzenia dotykające trzustkę to :

- Kamica przewodów trzustkowych

- Ostre i przewlekłe zapalenie trzustki

- Nowotwory

- Torbiele

Do zobaczenia już w kolejnym wpisie!

Nowe wpisy w każdą niedzielę o 17!

Poprzedni wpis ->LINK


Jeżeli zaciekawiła cię tematyka tego bloga to zostaw kciuk w górę pod fanpage na facebooku a nie ominiesz kolejnych wpisów !

RKO - Najważniejszy algorytm w zawodzie

Jednym z algorytmów które powinien znać każdy z nas - bez względu na kim jest i  czym zajmuje się zawodowo jest algorytm BLS. Wczesne udzielenie pierwszej pomocy i wezwanie odpowiednich służb ratunkowych wielokrotnie zwiększa szansę przeżycia osoby poszkodowanej.

Jednym z istotnych pojęć związanych z RKO oraz pierwszą pomocą jest tzw ''Łańcuch przeżycia''. Obejmuje on :

• Wczesne rozpoznanie stanu (utraty przytomności, bezdechu, zatrzymania krążenia)
• Szybkie wezwanie pomocy (numery - 112 lub 999)
• Wczesne podjęcie RKO
• Wczesne podjęcie zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych

Wyróżniamy :

BLS - Podstawowe zabiegi resuscytacyjne

ALS - Zaawansowane zabiegi resuscytacyjne

 Schemat postępowania przy udzielaniu pierwszej pomocy

Ocena sytuacji - Jest istotnym elementem algorytmu. Przed przystąpieniem do RKO sprawdź bezpieczeństwo otoczenia. 

Kontrola reakcji poszkodowanego - Należy głośno zapytać "Czy wszystko jest w porządku ? Czy Pan/Pani mnie słyszy ? " (Dopuszczalne jest lekkie potrząśnięcie poszkodowanego za ramiona)

Udrożnienie dróg oddechowych - W tym celu należy odwrócić poszkodowanego na plecy delikatnie odchylić jego głowę do tyłu a następnie delikatnie "wysunąć" jego żuchwę.

Ocena oddechu - Polega na przyłożeniu ucha do ust poszkodowanego i 10 - cio sekundowej ocenie (za pomocą słuchu, dotyku i wzroku - obserwujemy czy klatka piersiowa się unosi) prawidłowości oddechu.

W przypadku stwierdzenia braku lub zaburzeń oddechy należy wezwać specjalistyczną pomoc ratunkową .

Uciskanie klatki piersiowej - Składa się z kolejnych działań 

• Uklęknięcia obok poszkodowanego
• Ułożenia dłoni jednej ręki na środku klatki piersiowej
• Położeniu dłoni drugiej ręki na grzbiecie dłoni leżącej i utrzymywaniu wyprostowanych ramion 
• Uciskaniu klatki piersiowej poszkodowanego na głębokość 5-6 cm ( częstotliwość 100 uciśnięć na minutę bez odrywania rąk od klatki piersiowej)
• Po 30 uciśnięciach należy dokonać dwóch wdechów ratowniczych (możemy je pominąć w przypadku gdy zagrożone jest zdrowie ratownika)

Wdechy ratownicze - Wykonując wdechy należy pamiętać o zaciśnięciu skrzydełek nosa.



Resuscytację należy prowadzić do momentu : 

• Odzyskania oddechu przez poszkodowanego
• Wyczerpania ratownika
• Przybycia specjalistycznych służb medycznych
• Pojawienie się zagrożenia bezpieczeństwa ratownika

RKO u niemowląt :

• Rozpoczynamy 5 wdechów 30 uciśnięć
• Uciskamy jednym palcem poniżej linii sutkowej
• Głębokość ucisku 1,5-2,5 cm , częstotliwość ucisku 100/minutę
• Schemat kontynuujemy 15 ucisków 2 wdechy

RKO u dzieci po 1 roku życia :

Rozpoczynamy 5 wdechów 30 uciśnięć

Uciskamy jednym palcem powyżej dolnej linii mostka

Głębokość ucisku 2,5 - 3,5 cm  , częstotliwość ucisku 100/minutę

Schemat kontynuujemy 30 ucisków 2 wdechy

Nowe wpisy w każdą niedzielę o 17!

Poprzedni wpis -> LINK

Jeżeli zaciekawiła cię tematyka tego bloga to zostaw kciuk w górę pod fanpage na facebooku a nie ominiesz kolejnych wpisów !

Skala Norton w pracy Opiekuna

Autorką skali o której możecie dziś poczytać jest Doreen Norton która specjalizowała się w pielęgniarstwie geriatrycznym. Karierę zawodową rozpoczęła w 1942 roku w Londynie. Podczas swojej pracy poświęcała uwagę problemowi systematycznej i prawidłowej pielęgnacji odleżyn u pacjentów.

Skala Norton jest skalą ryzyka powstania odleżyn.

O odleżynach możecie poczytać TUTAJ.   A TUTAJ możecie przypomnieć sobie budowę skóry.

Przykładowa skala 

Skala ta obejmuje ocenę stanu: fizykalnego, świadomości; zdolności do przemieszczania, stopień samodzielności podczas zmiany pozycji oraz czynności zwieraczy cewki moczowej i odbytu.

Podczas oceny pacjent może otrzymać maksymalnie 20 pkt. Wartością graniczną jest 14 pkt. Wraz ze spadkiem liczby punktów wzrasta ryzyko powstania odleżyn.

Podczas wypełniania druku w każdej z kategorii oceniamy stan pacjenta w skali od 1 - (najwyższy stan zaawansowania) do 4 - (brak patologii).

Przykładowy wzór do uzupełnienia możecie pobrać  TUTAJ


Do zobaczenia już w kolejnym wpisie!

Nowe wpisy w każdą niedzielę o 17!

Poprzedni wpis ->LINK

Jeżeli zaciekawiła cię tematyka tego bloga to zostaw kciuk w górę pod fanpage na facebooku a nie ominiesz kolejnych wpisów !

Pierwsza pomoc – oparzenia

Znajomość algorytmów pierwszej pomocy jest bardzo istotna w pracy opiekuna. Osłabienie mięśni, zmęczenie, zmniejszona sprawność fizyczna u osób starszych to elementy które zwiększają ryzyko niebezpiecznego zdarzenia. Seniorzy często ulegają wypadkom (które w ich przypadku mogą skończyć się tragicznie) dlatego tak ważna jest umiejętność poprawnego udzielenia pierwszej pomocy.

Czym są oparzenia ?

Oparzeniem nazywamy uszkodzenie tkanek poprzez działanie na nią wysoką temperaturą, środkiem chemicznym lub czynnikiem fizycznym. W zależności od czynnika mogą powstać uszkodzenie miejscowe lub ogólnoustrojowe.

 Budowa skóry - przypomnienie LINK

Oparzenia dzielimy na :

aa.)    Ze względu na stopień zaawansowania

I Stopnia – obejmuje tylko i wyłącznie naskórek. Objawy to: ból, zaczerwienienie skóry, pieczenie, rumień, obrzęk skóry.

II Stopnia – uszkodzenie dociera do powierzchniowych warstw skóry. Objawy to: zaczerwienienie skóry, powstanie pęcherzy z płynem surowiczym, ból.

III Stopnia – następuje martwica naskórka, skóry właściwej oraz uszkodzenie tkanek znajdujących się poniżej. Objawy to: zmiana kolor skóry na biały lub szary, suchość naskórka, brak uczucia bólu (zniszczone zakończenia nerwów), może (ale nie musi) powstać strup.

IV Stopnia – następuje zwęglenie tkanek (Tego punktu chyba nie trzeba opisywać :) (Stopień ten nie zawsze jest wyróżniany osobno. Często zaliczany jest jako skrajny przypadek stopnia III))

bb.)    Ze względu na rodzaj

Chemiczne – powstają na skutek kontaktu skóry z różnego rodzaju środkami chemicznymi takimi jak kwasy czy zasady (np. popularny „kret” do udrażniania rur) .

Termiczne – wywoływane są przez działanie ciepła na skórę (np. wrzącej wody, oleju, płomieni, gorącej pary ).

Radiacyjne – zaliczamy do nich oparzenia słoneczne oraz te które powstają na skutek działania promieniowania radioaktywnego.

Elektryczne – powstają podczas porażenia prądem elektrycznym o wysokim napięciu.

Oparzenia możemy również podzielić na:

Lekkie -  I-II stopnia obejmujące do 15% powierzchni ciała, III stopnia do 5% powierzchni.

Średnie – II-III stopnia pokrywające 15-20% powierzchni ciała.

Ciężkie – I-II stopnia obejmujące ponad 50% powierzchni ciała oraz III stopnia powyżej 15% powierzchni

Postępowanie przy oparzeniach termicznych:

a.  sprawdź bezpieczeństwo własne i poszkodowanego

b.  usuń wierzchnią warstwę odzieży (jeżeli część ubrania jest wtopiona w ranę nie usuwaj go! Lecz wytnij wokół rany ). Zdejmij biżuterię zanim uniemożliwi to obrzęk.

c.  oparzenie należy natychmiast schłodzić wodą o temp ok. 20 stopni przez ok. 15 minut

d.  Ranę zabezpiecz luźnym jałowym opatrunkiem

Postępowanie przy oparzeniach termicznych:

Postępujemy analogicznie jak wyżej w punkcie a i b. W przypadku połknięcia substancji chemicznej należy sprawdzić czy nie doszło do poparzenia jamy ustnej oraz (w przypadku gdy chory jest nieprzytomny) jak najszybciej wezwać pomoc lekarską lub udać się do najbliższego ośrodka świadczącego opiekę medyczną. NIE WOLNO prowokować wymiotów ani podawać środków zobojętniających!

Miejsce oparzenia należy spłukiwać chłodną, bieżącą wodą w celu zmycia i rozcieńczenia substancji chemicznej. Nie należy stosować środków mających na celu zobojętnienie substancji która spowodowała oparzenie. Strumień wody należy kierować w taki sposób by uniknąć poparzeń wtórnych.

Podczas udzielania pierwszej pomocy osobie poparzonej NIE WOLNO :

- przekłuwać pęcherzy

- smarować rany tłuszczami, maściami

- polewać oparzenia alkoholem

- pozostawiać poszkodowanego bez nadzoru

- odrywać odzieży od oparzenia

W przypadku oparzeń; rozległych, obejmujących okolice wrażliwe (takie jak np. twarz , okolice krocza), dróg oddechowych oraz oparzeń spowodowanych prądem elektrycznym konieczna jest interwencja lekarza!

Do zobaczenia już w kolejnym wpisie!

Poprzedni wpis -> LINK


Jeżeli zaciekawiła cię tematyka tego bloga to zostaw kciuk w górę pod fanpage na facebooku a nie ominiesz kolejnych wpisów !

Słów kilka o pielęgnacji skóry u osób starszych

Poprawna kondycja skóry ma duży wpływ na dobre samopoczucie i ogólną jakość życia. Dbanie o dobrą kondycję skóry jest szczególnie ważne u osób starszych, gdyż skóra wraz z wiekiem traci swoją elastyczność stając się bardziej podatną na podrażnienia, wysuszenie oraz stany zapalne.

Proces starzenia się skóry zaczyna się już po 30- stce ! Po 70 roku życia fizjologiczne funkcje skóry stają się upośledzone a jej zdolność do regeneracji drastycznie spada. Skóra staje się mniej elastyczna, bardziej sucha i wrażliwsza na podrażnienia ponadto jej grubość ulega zmniejszeniu a gruczoły łojowe pracują mniej wydajnie.  Na aktualny stan naszej skóry wpływać mogą również przyjmowane leki.

Krótkie przypomnienie budowy naszego pancerzyka -> SKÓRA

Przesuszenie skóry to problem z którym zmaga się nawet 75% osób starszych. Na skutek zmniejszonego wydzielania potu i łoju płaszcz lipidowy skóry osłabiony co sprzyja utracie wody z organizmu i ułatwia atak drobnoustrojów. W miarę upływu lat komórki barwnikowe skóry również ulegają  „zużyciu” . W rezultacie skóra staje się bledsza, z czasem pojawiają się na niej odbarwienia (tzw. starcze plamy). Słabsza aktywność komórek barwnikowych oznacza mniejszą ochronę przed promieniami UV co może skutkować zwiększonym ryzykiem zachorowania na nowotwory skóry.

Jak prawidłowo dbać o skórę ?

Higiena osobista jest podstawowym zabiegiem mającym na celu zmniejszenie ryzyka wystąpienia problemów skórnych. Aby zmniejszyć ryzyko przesuszenia skóry należy zrezygnować z używania silnych środków myjących. Spośród dostępnych na rynku preparatów należy wybierać te hipoalergiczne i delikatnie myjące. Najlepiej jeżeli mają również działanie nawilżające i odżywiające naskórek. Codzienna higiena zmniejszy również ryzyko odparzeń i podrażnień.  Skórę po kąpieli należy delikatnie osuszyć (Nie należy jej energicznie wycierać !) a następnie natłuścić kremem lub balsamem.

Nie można zapominać o prawidłowym nawodnieniu, co u osób starszych bywa problematyczne. Choroby, zmniejszone uczucie pragnienia i szybsza utrata wody przez skórę u osób starszych to prosta droga do odwodnienia. Osoby dorosłe powinny przyjmować dziennie około 2 litry płynów !

Również odpowiednia dieta bogata w białko oraz mikro i makroelementy ma istotny wpływ na kondycję skóry naszego podopiecznego.

Bardzo ważnym elementem higieny osób starszych jest stosowanie kosmetyków skierowanych do odpowiedniej grupy wiekowej. Wybierając środki kierujmy się również zdrowym rozsądkiem. Nie zawsze najnowszy hiper-mega-kosmetyk będzie tym najlepszym. Pamiętajmy również o tym by odpowiednio zabezpieczyć zakupione środki w przypadku gdy nasz podopieczny zmaga się z demencją lub chorobą psychiczną. Kremy i balsamy należy nanosić starannie by nie doprowadzić do miejscowego przesuszenia skóry.

Krótki wpis który mam nadzieję, że Wam się spodobał :)

Poprzedni wpis -> LINK


Jeżeli zaciekawiła cię tematyka tego bloga to zostaw kciuk w górę pod fanpage na facebooku a nie ominiesz kolejnych wpisów !